Երեք տարի առաջ կեղծ թեզ էր առաջ քաշվել, որ իշխանության պետք է գա «նոր սերունդ». Ստեփան Դանիելյան
Երեք տարի առաջ կեղծ թեզ էրառաջ քաշվել, որ իշխանության պետք է գա «նոր սերունդ», որովհետեւ հին սերունդը փչացած է, իսկ «անկախության սերունդը» մաքուր է, առաջադեմ է։ Նոր սերունդը եկավ իշխանության ու պարզվեց, որ ոչ միայն քաղաքականապես տգետ է, այլեւ մի մոլագարի ինքնակամ գերի է, ու բացարձակապես կամազուրկ։
«Խոսքը, բնականաբար, ոչ բոլորին է վերաբերվում, այլ "նոր սերնդի" իրենցքայլական սերուցքին, բայց, այնուամենայնիվ, դա ինչ-որ տեղ ցուցիչ է։
«Նոր սերնդից» մարդիկ հիասթափվել են ու թեզը վերափոխվել է. ոչ «հներին» ենք ուզում, ոչ հին «նորերին», այլ նոր նորերին ենք ուզում' նոր դեմքերին։
Մտածելակերպը նույն է, մարդիկ մեխանիկական ընտրություն են ցանկանում անել, առանց բովանդակության։ Չկան նոր եւ հին դեմքեր, չկան փչացածներ ու մաքուրներ, այլ կան գաղափարներ, կամ դրանք չկան։ Փնտրեք նոր գաղափարներ, մարդիկ այնքան էլ կարեւոր չեն։
Իմ սիրած օրինակներից մեկը բերեմ' Բոկաչոյի պատմվածքը։
Միջնադարյան Իտալիայում մի հրեա ու մի կաթոլիկ դավանաբանական վեճի են բռնվու ու ամեն մեկը գովաբանելով իր կրոնը, մյուսին դավանափոխ է փորձում անել։ Ոչ մեկին չի հաջողվում։
Մի տարի հետո նորից են պատահական կերպով հանդիպում։ Կաթոլիկը տեսնում է, որ հրեան դավանափոխ է եղել։ Զարմանում է ու հարցնում, թե ինչպես այդպես եղավ։
Հրեան ասում է, որ լսելով կաթոլիկ գովքը քրիստոնեության մասին, որոշում է գնալ Հռոմ ու իր աչքով տեսնել Վատիկանը։ Գնալով այնտեղ, տեսնում է, որ Հռոմն անբարոյականության, սանձարձակության քաղաք է, կարդինալները պետոֆիլներ ու կաշառակերներ են, իսկ պապը վերջացած սրիկա։ Դա տեսնելով հասկանում է, որ քրիստոնեության հիմքում ինչ հզոր գաղափար է դրված, որ չնայած այդ ամենին, քրիստոնեական աշխարհը զարգանում եւ բարգավաճում է։ Հրեան դա հասկանալով, դավանափոխ է լինում»,- գրել է նա։