Ո՞վ պետք է պետական մակարդակով ամենաառաջինը ձեռք մեկներ Լիբանանին, եթե ոչ Հայաստանը․ Սերգեյ Յարմալոյան
Այլընտրանք ՀԿ Սպիտակի տարածքային գրասենյակի ղեկավար Սերգեյ Յարմալոյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է․
Լիբանանում ազգաբնկաչության 4-5%-ը կազմում են հայերը, իսկ մնացած ազգային փոքրամասնությունները միասին վերցված՝ կազմում են բնակչության ընդամենը 1%-ը։ Եթե չեմ սխալվում, Լիբանանն ունեցել է հայազգի 5 նախագահ։ Հայերն այնտեղ ազատորեն ապրում են ու պահում ազգային մշակույթը, հավատքը, ավանդույթները։ Ինչո՞ւ է այդպես, քանի որ Հայկական մեծ եղեռնի օրերին, երբ հայը մոլորված իր հայացքն էր ուղղում, թե ով է իրեն ապաստան տալու, Լիբանանը եղավ առաջիններից, որ գրկաբաց ընդունեց տասնյակ հազարավոր հայ գաղթականների ու օթևան տվեց։ Այդ ամենի արդյունքում էլ մենք ունեցանք 200,000-անոց հայ համայնք։
Այսօր արդեն, երբ Հայկական աղետից անցել է ավելի քան մեկ դար, պատուհասը թակել է եղբայրական ազգի ու պետության դուռը։ Ո՞վ պետք է ամենաառաջինը ձեռք մեկներ Լիբանանին, եթե ոչ Հայաստանը։ 4-րդ օրն է արդեն, ինչ լիբանանցիներն ու մեր հայրենակիցները իրենց օրը սկսում են ողբով, կարիքով ու անասելի դժբախտությամբ։ Ո՞ւր է Հայաստանի օգնական ձեռքը, ո՞ւր է այն երախտագիտությունը, որը Հայաստանը պարտավոր է ցուցաբերել գործով։ Չէ՞, որ Լիբանանը չսպասեց, որպեսզի հասկանա՝ ինչ է պետք անել, ինչքան է պետք օգնել, երբ իր դարպասների մոտ տեսավ հայ որբերին, կտտանքների ենթարկվածներին, տառապյալներին։ Նա առանց վարանելու ընդունեց մեր նախապապերին։ Սա ի՞նչ երախտամոռություն է, սա ի՞նչ դավաճանություն է։
Այնտեղ նույնիսկ Ֆրանսիայի նախագահն է հասցրել լինել, այնտեղ արդեն իրենց մարդասիրական առաքելությունն են կատարում եվրոպական երկրներից ուղարկված բազմաթիվ հրշեջները և բժիշկները։ Գիտեք սա ինչից է՝ պատմություն չիմանալուց, պատմությունը չգնահատելուց, պատմության ու եղբայրության վրա թքած ունենալուց։ Այսպես էլ պետք է լինի, քանի որ Հայաստանի ղեկավարը այնպիսի մեկն է, ով մինչ ղեկավար դառնալը ազգի նվիրյալներին ու հերոսներին պղծող հոդվածներ էր գրում, վատ էր զգում իր պապերի սխրանքներից։ Այնպիսի մեկն է, ով այսօր էլ թաղում է հայոց պետականությունը, ով ամեն օր դանակի մի հարված է մխրճում հայկականության թիկունքին։ Ում է պետք քո օգնությունը, եթե ամենաօրհասական պահին, դու քո օգնության ձեռքը չես մեկնում, չէ, որ քո 200,000 հայրենակիցներ քեզ են նայում այնտեղ և սպասում են, որ դու վերջապես մատդ կտաս մատիդ։ Սա թասիբի հարց է, այնտեղի հայերն էլ, այստեղի հայերի նման, թասիբ ունեն, և ցանկանում էին, որպեսզի դու լինես օգնողներից ամենաառաջինը ուղիղ այնպես, ինչպես Լիբանանը եղավ ամենաառաջիններից, ով գրկաբաց ընդունեց մեզ։ Ամոթ քեզ վարչապետ, դու խայտառակություն ես։Հ․Գ․ Հազիվ Հ1-ի դրածոներիցդ մեկը այս ֆոնին կատակի, ասելով՝ ահա թե ինչպես պետք է պայթեցնել ձյունիկ սառնարանի շենքը։ Էս եք դուք, սա է ձեր համակարգը, սա է ձեր բարոյականությունը։